Melbourne - part I

Op 11 januari vlieg ik naar Melbourne. Om het vliegtuig te pakken moet ik eerst nog even een klein stukje verder met de Greyhound bus naar het plaatsje Ballina. Daar aangekomen blijkt dat de eerstvolgende bus naar het vliegveld pas over twee uurtjes weer rijdt. En dat is natuurlijk, te laat. Shit. Er is een winkelcentrum in de buurt waar ik een koffiezaakje binnenga. Gelukkig kan het personeel daar een taxi voor me bestellen. En nog geen vijf minuten later ben ik al opweg naar het vliegveld. En gelukkig vallen de kosten ook mee zo'n $ 16,-

De vliegreis verloopt verder zonder problemen. Voor mijn verbinding vanaf het vliegveld van Melbourne naar het centrum had ik mijn research gelukkig wel wat beter gedaan en na het oppikken van mijn bagage stap ik in de skybus. Vanaf het drop-of point is het nog een klein stukje lopen naar het YHA hostel, een goed moment om mijn eerste indrukken van de stad te krijgen. En die bevallen me goed. Melbourne doet inderdaad veel meer Europees aan dan Sydney. Op sommige momenten heeft het zelfs een beetje weg van Amsterdam (al kan dit ook door de snelle wisselingen in het weer komen). Als ik incheck bij de YHA blijkt dat ze die avond een pubcrawl organiseren. Ik schrijf me meteen in want het is een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen. Bovendien zit er ook gratis pizza bij de prijs inbegrepen.

Tijdens het naar binnen werken van de pizza-slices ontmoet ik de Zwitser Fabian en maak ik ook kennis met Kevin uit Ierland en mede-Dutchie Birgit. Kevin blijkt al meer dan vijf jaar in Nieuw Zeeland te hebben gewoond. Met zijn ex runde hij er een aantal jaren een melk-boerderij. Het was interessant maar ook hard werken. En hij was wel toe aan een brake, vandaar zijn trip door Australië met Melbourne als startpunt. Birgit staat ook aan het begin van haar trip en zal eind januari naar Brisbane vliegen om daar haar opleiding als duikinstructeur te gaan volgen. Ik ben jaloers! Fabian heeft een tijdje in Azië gewoond maar vond het nu tijd om ook wat van Australië te gaan zien. Hij werkt part-time als journalist in Zwitserland waar hij normaliter 's nachts moest werken. Het voordeel van het tijdsverschil is dat hij dit in Australië gewoon overdag kan doen. We zijn allemaal rond de 30, en misschien dat we elkaar daarom intuïtief hebben opgezocht. Er zullen genoeg dronken verhalen de revue passeren, maar ook de wat meer serieuze. Fabian maakt er een sport van om het op voorhand vrijwel met iedereen oneens te zijn, ongeacht het topic. Vooral Kevin wordt er gek van, maar het is tegelijkertijd ook hillarisch en zorgt voor meer diepgang.

Na de pizza en een beer-pong variant vertrekken we met Fabian 'I Don't agree' en de rest naar de eerste kroeg. We reizen daarvoor met de gratis tramverbinding in het centrum. Later zou ik leren dat Melbourne het meest uitgebreide tram netwerk ter wereld heeft, nog groter dan die in Wenen. Om bij de eerste kroeg te komen moeten we een paar steegjes door. Het valt me dan al op dat er overal in de stad graffiti te vinden is. In dit geval schijnbaar een muurschildering van de Kardashians (zonde van de verf :-P). Het is een klein knus kroegje waar je bier pitchers voor 10 dollar kunt krijgen. Een goede prijs, en ideaal om te socializen. Terwijl Fabian het met iedereen oneens is komen de gesprekken op gang. Met Kevin die het tempo bepaalt gaat het vrij vlot met het bier. Ik had niet anders verwacht. Het is wel vervelend dat als je net een nieuwe pitcher heb besteld er wordt aangegeven dat we naar de volgende kroeg moeten. Zo zou het die avond nog drie keer gaan.

De volgende kroeg is wat schimmiger dan de eerste. De kroeg is opgezet in een soort halloween setting met skeletten aan de wand. Vrij bijzonder, zeker voor een kroegentocht als deze. Maar waarschijnlijk uitgekozen voor een goede deal met shotjes en een goede bierprijs. Wij besluiten om de niet al te beste standaard Australische bieren te laten voor wat ze zijn en over te stappen op de Pale Ale bieren, stukken beter. Ook duurder, maar de sfeer zit er wel goed in. Fabian heeft ons eerder op de avond al verteld dat hij twee paar schoeisel mee heeft; zijn favoriete sandalen en zijn paar veel te krappe sneakers. Een bijzonder verhaal, vooral omdat hij in Azië geen nieuwe heeft gekocht. Vanavond is hij bewust op sandalen zodat hij de laatste locatie niet binnen mag (ivm de dresscode daar) want hij moet de volgende dag weer op tijd aan het werk. De discotheek komt hij inderdaad niet in. Maar hij mist naar mijn idee niet veel. Zo bijzonder is het er niet maar dat komt misschien ook omdat ik al aardig moe begin te worden. Na genoeg bier vind ik het ook wel welletjes en loop een aardig stukje terug naar het hostel.

De volgende dag doe ik niet veel, mede door mijn kater. Gelukkig kan je op de benedenverdieping van het hostel goed chillen. Fabian is er druk met zijn werk. Ik speel domme spelletjes op m'n laptop. 's avonds besluiten we om met Kevin en Birgit uit eten te gaan in een ander deel van de stad. We stappen in op de halte 'Batman park' en reizen door naar de buurt genaamd St. Kilda. Na een korte wandeling besluiten we bij een dumpling-restaurant te gaan eten. Ik ben er net 's middags achter gekomen dat ik belastinggeld teruggestort heb gekregen op mijn rekening, dus geld speelt vanavond even geen rol. Na het eten dus ook nog naar de kroeg, yeah!

Melbourne schijnt een uitgebreide muziek-scene the hebben, en dat moet ik natuurlijk wel ff checken. In the Lonely Planet worden een aantal muziek-cafés aangeraden, de keuze valt op The Old Bar. Ik word vergezeld door Fabian, Kevin en Birgit dus The Bat-squad is weer compleet. Voor het zover is moeten we eerst nog eten. Ik heb nog wel wat hamburgers, Kevin wat vlees om ze zelf te maken en Fabian en Birgit worden op pad gestuurd om wat broodjes en andere ingrediënten te scoren. Het wordt een waar feestmaal. Fabian had al de hele dag honger en is waarschijnlijk nog nooit zo gelukkig geweest als toen hij de eerste hap van z'n hamburger nam. Andere backpackers kijken jaloers neer op ons schrans-tafareel. Met een wijntje erbij lijkt het bijna classy.

The Old bar is een knus (punk?) rock café wat je ook in een oostblok land tegen zou kunnen komen. Het voelt alsof er al jaren geen onderhoud is gepleegd, maar misschien is dat de feel waar de eigenaren voor willen gaan. De eerste band is inderdaad een punkband, en helaas van een niet al te hoog niveau. Nu moet ik sowieso zeggen dat de drempel om als muzikant op te treden in Australië lager ligt dan in Nederland; Met ons kritische publiek van zeikerds, waar ik er natuurlijk één van ben ;-) Maar voor nu vind ik het wel prima. Het is duidelijk een bandje met beginners die er vooral onder lijden dat hun leadzanger zichzelf overschat. Het optreden duurt 45 minuten, Fabian weet het nog net vol te houden.

De volgende band is gelukkig een stuk beter, met een zangeres-gitariste waarvan je op het eerste gezicht niet veel zou verwachten. Het tegendeel blijkt waar en ze heeft ook constant interactie met het publiek. Op sommige momenten doet het bandje me een beetje aan The Cure denken, en dat kan ik vanavond goed hebben. Het is in ieder geval een hele verademing in vergelijking tot de eerste band. Als toetje hebben ze duidelijk het beste voor het laatste bewaard, met twee toetsenisten waarvan er één heel aardig kan zingen. Al met al was de 10 dollar entree het meer dan waard ;-)

Next: Melbourne - Part II