Airlie Beach & Whitsundays

Na Magnetic Island reis ik verder naar het zuiden, opnieuw met de Greyhound bus. Bestemming: Airlie Beach & The Whitsunday eilanden. Ik kom rond 8 uur 's avonds aan in Airlie Beach en dus is het al donker, want na etenstijd treedt de schemering al in hier in Australië. Het is een leuk stadje met een zeer toeristische hoofdstraat vol met winkels en barretjes. Ik besteed $ 5,- aan een pizza bij Domino's. Hét backpacker-voer bij uitstek.. 

De volgende dag moet ik vroeg op voor een briefing over de zeiltocht op de 'Spank Me' boot. De boot dankt zijn naam aan een term in een zeil-race, waarbij de tegenstander wordt uitgedaagd om de boot bij te houden en dus soort van te 'spanken'. Niet perse een party boot dus ;-) Maar we mogen wel onze eigen drank meebrengen aan boord. En van die mogelijkheid wordt natuurlijk door iedereen gebruik gemaakt. 

Ik zal 2 nachten en 3 dagen verblijven op de boot, waarbij we verschillende Whit Sunday eilanden en hun stranden aandoen. Waaronder Heaven Beach, waar ondere andere scenes voor verschillende delen van Pirates of the Caribbean zijn opgenomen. Het is met recht een van de mooiste stranden ter wereld te noemen, met zijn witte zand in contrast met het heldere blauwe water en het groen van de rest van het eiland op de achtergrond. Vlakbij het strand zwemmen enkele stingrays en kleine haaien die we op camera vastleggen. Gelukkig bezoeken wij het strand vroeg in de ochtend. Daardoor is er nog niemand anders op het strand te vinden, iets wat enkele uren later compleet anders is. Met zoveel toeristen is het strand ineens een stuk minder indrukwekkend. 

Tijdens de trip moeten we helpen met het hijsen van de zeilen, waarbij een team van 8 grinders (het aandraaien van een soort katrol om de koorden strak te spannen) en een team van 4 mast-crew (voor het daadwerkelijk optrekken van de zeilen) wordt ingezet. De crew bestaat uit Schipper Neil, Bootsman Alex, Kok Heath en leerling . Vooral Alex ziet eruit alsof hij rechtstreeks uit een piratenfilm is gestapt.. met zijn lange haren, onverzorgde uiterlijk en missende voortand. 

Overdag doen we diverse plekken rond de eilanden aan om te gaan snorkelen. Ook deze gebieden zijn onderdeel van het Great Barrier Reef, en ik zie dan ook weinig nieuws wat vissen en koraal betreft wat ik niet al had gezien in Cairns. Wel vallen we bij de tweede snorkeltocht met onze neus in de boter; we komen direct een schildpad tegen die een heel eindje met ons meezwemt. Ook komen we een grote vis tegen van zo'n anderhalve meter lang en met een heel dikke kop. Het is een bekende van de crew, en zijn naam is George. 

Overdag kunnen we prima snorkelen, 's avonds behoort de zee toe aan de haaien. Diverse bullsharks zijn in het water te zien als we ons overtollig voedsel over boord gooien. Het zijn geen grote beesten, maar omdat ze in groepen jagen kunnen ze wel gevaarlijk zijn. 's avonds aan dek is ook een ideaal moment om naar de sterren te kijken. Met bijna geen licht om ons heen zijn de sterren erg helder. 

Ik raak in gesprek met Schipper Neil en een andere passagier Marcel. Ik vraag Neil naar de impact van 'Global Warming' op het Great Barrier Reef. Net als mij is Neil een scepticus. De meeste schade aan het Reef wordt veroorzaakt door natuurlijke verschijnselen. Zo is er enkele maanden geleden nog een hele zware cycloon geweest die veel schade heeft toegebracht aan Airlie Beach en de Whit Sunday Eilanden plus het omliggende koraal. De afgelopen jaren is de temperatuur op het Reef inderdaad iets gestegen. Dit heeft volgens Neil echter te maken met de weersomstandigheden in de noordelijke Koraalzee, tussen Australië en Papoea-Nieuw-Guinea. De afgelopen seizoenen hebben de moesonwinden het overtollige warme water niet afgevoerd, iets wat normaliter wel gebeurd. Helaas is het wel zo dat koraal zich maar langzaam kan herstellen, en dat het Reef op den duur dus wel degelijk kan verdwijnen (het huidige reef is 6000 jaar oud, met daaronder sporen van een ouder reef). Wel probeert de natuur zelf de balans te herstellen, zo vindt er tijdens mijn verblijf op de Whit Sundays de tweede 'seeding' van het seizoen plaats, iets wat normaal maar één keer gebeurd. 

Vissen zijn echter niet de enige dieren die we tegenkomen op onze trip. De crew heeft rauw vlees aan boord om de lokale adelaars mee te voeren. De crew lokt ze met een fluitsignaal naar de boot om vervolgens het vlees op te gooien. De adelaars maken een duikvlucht om het vlees te vangen. Ook wij als passagiers mogen een poging wagen, super gaaf! 

Op de laatste dag raak ik in gesprek met Neil en Alex, dit keer is het onderwerp militaire geschiedenis. Neil in zijn diensttijd in een artillerie peloton gediend. Destijds konden ze een doelwit raken op zo'n 52 km afstand. Zijn neefje die momenteel bij het leger zit beschikt echter over radiografisch bestuurbare raketten, wat het een compleet andere tak van sport maakt. Ik vraag Niel en Alex of ze weten wat het Westen zo dominant heeft gemaakt in de overzeese gebieden. Dit is met name de ontwikkeling van het stoomschip geweest, waardoor er veel meer kanonnen per schip konden worden vervoerd en ook de vuurkracht kon worden vergroot. Neil merkt verder op dat hij ooit nog eens in Nederland is geweest. Hij deed toen een poging om mee te drinken met het tempo van zijn Nederlandse vrienden, met als gevolg een van de ergste katers in zijn leven. Tjah die Hollanders hè. 

Na de trip met Spank Me, waarbij de nodige liters bier en 'goon' (goedkope wijn) zijn genuttigd is het bij terugkomst in Airlie Beach tijd om even uit te rusten :-P
En gelukkig is er een uitgebreide Lagoon (zwembad aan de kust) in de stad als ideale locatie hiervoor. Ik word vergezeld door mijn Amerikaanse roommate Alexa. Ik vertel haar dat sommige passagiers op de boot jam en pindakaas op hun brood doen, en dat ik de combi maar vreemd vind. "Ah peanutbutter-jelly bread! You should try it!" Nou ik heb het geprobeerd, mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn... Ik begin nu ook honger te rijgen, tijd om de jam en pindakaas uit m'n backpack te halen!